Pallotyni w Polsce

Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego

(księża pallotyni)

ul.Skaryszewska 12

Skr.poczt.255

03-802 Warszawa 4

Тел/tel: 8-1048-22/818 27 15,

факс/faks:8-1048-22/818 84 97; (z Ukrainy/ з України)

 www.pallotyni.pl

Założycielem Polskiej Prowincji Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego jest ksiądz Alojzy Majewski. 11 listopada 1907 r., w uroczystość św. Marcina księża: Alojzy Majewski i Alojzy Hubner otrzymali od arcybiskupa Józefa Bilczewskiego dworek we wsi w Jajkowcach-Antoniówce k/Kochiwany, w diecezji lwowskiej (obecnie tereny Ukrainy zachodniej) , w którym zamieszkali. Już w grudniu 1907 r. zamieszkał w nim pierwszy kandydat na brata, siedemnastoletni Stanisław Misiek. W marcu 1908 r. zgłosili się następni.

Oprócz pracy wśród miejscowej ludności, ksiądz Majewski ze swoim współpracownikiem księdzem Alojzym Hübnerem założyli czasopismo „Królowa Apostołów”, które miało na celu szerzenie idei apostolstwa wśród świeckich. Nastąpiło również powstanie nowych palcówek, min. w Rajcu k/ Nowogródka (dokąd przybyły siostry pallotynki), Nowosady (diecezja pińska), Bereza Kartuska k/ Brześcia czy też Korelicze.

 Prężny rozwój Stowarzyszenia na tych terenach przerwała druga wojna światowa i decyzja jałtańska, na mocy której Wschodnie Kresy przeszły pod władzę sowiecką, która niszczyła wszystko co miało choćby znamiona religijności, czy polskości. I chociaż po pierwszych domach pozostały tylko resztki murów, popioły i wspomnienia, to jednak zasiana w sercach ludzi wiara i miłość do Boga była silniejsza niż zło tego świata.

W 1909 r. zakupiono w Kleczy Dolnej, koło Wadowic, dom na wzniesieniu, który nazwano Kopcem. We wrześniu rozpoczęło w nim naukę dwudziestu siedmiu chłopców. W roku 1911 przybył do pomocy trzeci polski pallotyn, wyświęcony w Rzymie, który w latach 1905-1911 pracował na misjach w Brazylii. W październiku 1913 r. ksiądz Majewski kupił w Bochni dom, przeznaczony na nowicjat, wyższe seminarium i centralę duszpasterstwa emigrantów polskich. Pierwsza wojna światowa prawie zupełnie zniszczyła młode Stowarzysznie na ziemiach polskich. Pozostał tylko jeden dom na Kopcu. Wkrótce po wojnie zmarli: ks. Alojzy Hubner i ks. Ignacy Baszanowski, pierwszy wychowanek księdza Majewskiego, wyświęcony w roku 1915.

W okresie międzywojennym powstało w Polsce wiele nowych domów pallotyńskich, m.in. w Warszawie i Ołtarzewie. Druga wojna światowa pozbawiła pallotynów prawie wszystkich domów. W walkach i obozach koncentracyjnych zginęło dwudziestu dziewięciu członków wspólnoty: jedenastu księży, trzech kleryków i piętnastu braci. Mimo tych bolesnych strat pallotyni prowadzili wszechstronną działalność w czasie wojny. Dzięki pracy Wyższego Seminarium Duchownego, w którym kształciło się także wielu kleryków z innych seminariów, stan personalny Prowincji nieznacznie zmniejszył się, a nawet przybyło księży. Po wojnie warunki pracy zmieniły się, ale z pomocą Bożą otwierano nowe domy i miejsca kultu.

Nie zapomniano wprawdzie o misjach, ale w okresie powojennym nie było warunków do wyjazdu księży z kraju. Dopiero w 1963 r. wyjechał na misje do Indii ks. Adam Wiśniewski. Ziemia afrykańska zaś czekała na polskich misjonarzy pallotyńskich aż do roku 1972, kiedy to, na zaproszenie ks. bpa Jana Gahamanyi wyjechała do Rwandy większa grupa polskich pallotynów. Polska Prowincja Chrystusa Króla, utworzona w 1935 roku, przeżywała w ostatnich dziesięcioleciach dynamiczny rozwój, który doprowadził ją do reorganizacji i została przekształcona w dwie: prowincję Chrystusa Króla z siedzibą zarządu w Warszawie. Prowincja ta obejmuje wschodnią część Polski, oraz prowincję Zwiastowania Pańskiego z siedzibą zarządu w Poznaniu. Jej historia liczy się od dnia 25 marca 1993 roku.

Pallotyni polscy Prowincji Chrystusa Króla żyją w 29 domach Stowarzyszenia w Polsce w zachodniej prowincji w 20 wspólnotach i angażują się w różne prace apostolskie parafialne i poza parafialne.

 Delegatura Matki Bożej fatimskiej podlega wschodniej prowincji Chrystusa Króla. Księża Pallotyni we wschodniej prowincji podejmują następujące prace apostolskie: praca w duszpasterstwie parafialnym, rekolekcje dla grup i wspólnot nieformalnych , duszpasterstwo pielgrzymkowe, kapelani szpitali, kapelani wojskowi, kapelani sióstr zakonnych, kapelani ludzi morza, duszpasterze akademiccy, duszpasterze bezdomnych, wykładowcy i pracownicy naukowi, prowadzenie szkół katolickich, apostolstwo Miłosierdzia Bożego, praca w hospicjach, praca duszpasterska w sanktuariach, praca na misjach.

Prowadzimy wydawnictwa: „Apostolicum” i „Królowej Apostołów”, w których drukujemy księgi liturgiczne, książki i czasopisma m.in.: „Miejsca Święte”, „Być Sobą”, „Królowa Apostołów”, Apostoł Miłosierdzia”, „Posyłam Was”, „Horyzonty Misyjne”.

Jako Pallotyni jesteśmy mocno zaangażowani w ruch pielgrzymkowy: piesze pielgrzymki na Jasną Górę, do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie – Łagiewnikach, do Wilna. Prowadzimy kilka sanktuariów: w Ożarowie Mazowieckim – sanktuarium Miłosierdzia Bożego, w Zakopanem – sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej, w Czarnej – sanktuarium Matki Bożej Wychowawczyni, w Hodyszewie – sanktuarium Matki Bożej Pojednania.

Nasi księża służą Kościołowi w Polsce także na polu naukowym pracując jako profesorowie i wykładowcy na uczelniach: Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Uniwersytecie Kard. Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Instytucie Studiów nad Rodziną, Instytucie Teologii Apostolstwa. W Warszawie działa także Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC oraz Wyższa Szkoła Nauk Społecznych. Troską obejmujemy także dzieci i młodzież prowadząc szkoły katolickie w Lublinie i Ożarowie Mazowieckim, Hodyszewie i Krakowie.

 Wielu naszych współbraci pracuje na misjach: Rwanda, Zair, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kolumbia oraz Wenezuela. Misjonarze to nie tylko ci, którzy wyjeżdżają do krajów misyjnych, aby głosić Chrystusa tym, którzy Go nie znają, ale także ci, którzy wspierają ich pracę. Są to współpracownicy misyjni zrzeszeni przy naszym Pallotyńskim Sekretariacie Misyjnym i Sekretariacie d/s Ewangelizacji Wschodu. Dobroczyńcy misyjni ofiarowują swoją pomoc między innymi w następujących formach: Różaniec Misyjny – modlitwa za wszystkich misjonarzy i kraje misyjne na wszystkich kontynentach; Patronat Misyjny – zobowiązanie do duchowej i materialnej troski o konkretnego polskiego misjonarza pallotyna.