Kamienny Bród – Кам’яний Брід

Парафія Святої Терези від Дитяти Ісус

Житомирська область

Барановський район

вул. Довбиська, 62

12720 смт.Кам’яний Брід

тел.: (04144)71-192

 

Parafia św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Żytomierskie woj.

Baranowskij rejon

ul. Dowbyska 62

12740 Kamienny Bród

tel: 0-0380 4144 71 192 z PL

 

Msza św. w niedziele:

10.00 – po ukraińsku (I-niedz. – po polsku)

12.00 – po ukraińsku 

 

W tygodniu:

Poniedziałek, środa, piątek – 18.00

Wtorek, czwartek  sobota – 8.00.

Kamienny_bród_kościółKamienny Bród to mała osada leżąca w województwie żytomierskim, w środku lasu, do jakiej wiedzie kamienna droga. W centrum miasta znajduje się fabryka porcelany, która lata świetności ma już dawno za sobą. Dzisiaj oprócz pracy na roli, jest to jedyne źródło utrzymania dla ponad 3000 mieszkańców.

Początki istnienia parafii można odtworzyć jedynie na podstawie relacji najstarszych jej mieszkańców, którzy pamiętają jeszcze z opowieści, że w centrum miasteczka stała kaplica, która zburzona w końcu lat 30. ubiegłego stulecia. Był to bardzo trudny czas dla Kościoła w ZSRR: zamykano świątynie, aresztowano kapłanów, konfiskowano mienie kościelne, a za przyznawanie się do wiary można było zostać zesłanym w głąb Związku Radzieckiego. W tajemnicy przed władzami, wierzący zbierali się na wspólną modlitwę i naukę katechizmu w domach prywatnych.

 Paradoksalnie, sytuacja poprawiła się z chwilą wkroczenia wojsk Wermachtu. Hitlerowcy pozwalali ludziom chodzić do kościołów i często byli witani jak prawdziwi wyzwoliciele. Świątyni w Kamiennym Brodzie dalej nie było, ale ludzie mogli śmiało przemieszczać się do sąsiednich parafii, gdzie otwarto kościoły. Po wojnie na jakiś czas ustały prześladowania i katolicy w Kamiennym Brodzie wybudowali w lesie niewielką kapliczkę. Przyjeżdżali tutaj kapłani z Żytomierza. Odprawiali mszę świętą, a wieczorami, incognito – w świeckim ubraniu – odwiedzali domy, gdzie udzielali sakramentów. Ta sytuacja trwała aż do 1958 r., gdy kościół został zburzony. Jego dobra przekazano sąsiedniej parafii w Słobódce, a cegły wykorzystano do budowy szpitala, który funkcjonuje po dzień dzisiejszy.

 Później znowu nastały trudne czasy. Znowu zaczęły się prześladowania i zsyłki i swoją wiarę trzeba było ukrywać. Sytuacja ociepliła się w ostatnich latach istnienia ZSRR, gdy do władzy doszedł Michaił Gorbaczow i rozpoczął pieriestrojkę. Wówczas katolicy w Kamiennym Brodzie mogli znowu otwarcie uczestniczyć w Eucharystii. Najpierw, od końca lat 80. przyjeżdżał na uroczystość Wszystkich Świętych z niedalekiego Nowogradu Wołyńskiego ks. Wincenty Witko i na cmentarzu odprawiał Mszę świętą. Potem zorganizowała się mała grupa ludzi, która na swoje barki wzięła odpowiedzialność za reaktywowanie parafii. Zaczęto ubiegać się u władz rejonu o zarejestrowanie parafii. Okazało się to jednak niełatwym zadaniem. Dawna władza nie chciała jeszcze zdawać pozycji. Rozpoczęła się trudna droga pod górę. W końcu po różnych perypetiach udało się uzyskać status prawny parafii.

Po raz pierwszy księża pallotyni z pobliskiego Dowbysza odprawili Mszę św. w Kamiennym Brodzie 30.09.1990 roku. Na początku rolę świątyni pełnił prowizoryczny szałas. W pierwszych dniach zimy przenieśliśmy się do prywatnych domów naszych parafian, a pod koniec grudnia władze pozwoliły na sprawowanie Eucharystii w pobliskim klubie. Razem z pallotynami przyjeżdżały siostry ze zgromadzenia Sióstr Sług Jezusa, które oficjalnie uczyły języka polskiego, a nieoficjalnie – katechizowały.

 Jednocześnie trwały prace przy budowie kaplicy. Wreszcie, 24.08.1991 roku ks. bp Jan Purwiński, ordynariusz diecezji Żytomierskiej poświęcił naszą parafialną kaplicę. Przez cały czas do Kamiennego Brodu dojeżdżali kapłani z Dowbysza. Na Boże Narodzenie 1992 roku przeprowadził się tutaj jeden z tamtejszych duszpasterzy. Objął on funkcję proboszcza i do czasu wybudowania domu parafialnego w 1996 roku wynajmował mieszkania.

W październiku 1994 roku pracę a naszej parafii rozpoczęły siostry pallotyni, które prowadzą katechezę oraz posługują najbiedniejszym mieszkańcom Kamiennego Brodu.

Obecnie wiarę katolicką deklaruje około 1000 mieszkańców Kamiennego Brodu. Ta liczba nie ma jednak odzwierciedlenia w rzeczywistym udziale w niedzielnej Mszy świętej, na którą przychodzi jedynie około 140 osób. Katechizacją objętych jest 40 dzieci i młodzieży. Większość z nich pochodzi z rodzin niewierzących, a na katechezę przychodzą zachęceni przez swoich szkolnych kolegów. Głównym zadaniem apostolskim prowadzonym w parafii jest praca z najuboższym – prowadzimy dla nich kuchnię oraz zajmujemy się wszechstronna pomocą humanitarną.

Otwarcie_kaplicy_Tetirka_2-300x225Z Kamiennego Brodu dojeżdżamy jeszcze do trzech miejscowości. Pierwsza z nich to Tetirka. Wioska  zamieszkała przede wszystkim przez Polaków. Znajduje się tam nieźle jeszcze prosperujący kołchoz – praktycznie jedyne źródło utrzymania mieszkańców. W parafii jest kaplica, która powstała w wyremontowanej starej kotłowni, gdzie zbieramy się na wspólną Eucharystię. Drugi punkt dojazdowy nosi nazwę Sokołów. Tam zbieramy się w małej kapliczce, którą wyremontowali sami parafianie z pomocą dobrodziejów.

 Trzecia parafia do której dojeżdzają księża to Jabłonne (obecnie Zelena Dibrowa). Jabłonne i druga miejscowość Stara Rudnia to wsie liczące około czterysta osób. Na msze niedzielne przychodzi do 150 osób. Ludzie mówią „cała wieś jest katolicka», co jest rzadkością na ukraińskich terenach. Ludność jest życzliwa i zawsze chętna do pomocy. Parafianie są dobrze zorganizowani. W 2010 roku Kościół w Jabłonnym obchodził 100 lecie istnienia. Wiecej info - tutaj .  FOTO

Zmieniają się czasy i my sami, ale wierzymy, że Bóg dalej będzie troszczyć się o to miejsce i ludzi. Żyjemy nadzieją, że posługa tutaj będzie przynosić dobre owoce (mamy już stąd jednego księdza…). Wierzymy, że warto się tutaj trudzić…