Pallotynem nikt się nie rodzi i nie zostaje nim w jednej chwili. Decyzja o realizacji powołania w rodzinie pallotyńskiej to początek wspaniałej przygody z Pallottim i jego duchowymi synami. Poznawanie duchowości pallotyńskiej to uczenie się życia wspólnotowego. Dla Pallottiego bardzo ważne było „razem” i „wspólnie”. Życie wspólnotowe to dzielenie radości i trudów codzienności, wspólna praca ludzi o różnych charakterach i zdolnościach, co pozwala się wzajemnie ubogacać.

Ktoś, kto zdecydował się żyć ideałami i charyzmatem świętego Wincentego Pallottiego, przychodząc do Stowarzyszenia, podejmuje drogę formacji, która składa się z kilku etapów: postulatu, nowicjatu i seminarium duchownego (dla kandydatów do kapłaństwa) lub junioratu (dla braci), i wreszcie formacji stałej, która odbywa się każdego dnia.

POSTULAT, który trwa jeden rok, w jednym z naszych domów na Ukrainie, jest pierwszym czasem spotkania ze Stowarzyszeniem. Jest on przeznaczony przede wszystkim na rozpoznanie i wewnętrzne upewnienie się kandydata odnośnie do swojego powołania, tak by w wolny sposób mógł je zrealizować. Zadaniem postulatu jest również przygotowanie kandydatów do nowicjatu przez modlitwę, konferencje, dyskusje, pracę, sport i wypoczynek.

NOWICJAT - zwany też Okresem Wstępnym – jest to szczególny czas w życiu  każdego pallotyna, czas, który pamięta się do końca życia. Odbywa się on w Polsce w pallotyńskim domu w Wadowicach. W tym okresie nowicjusze, bracia i klerycy, otrzymują fundament, na którym będą budowali dalszą swoją formację duchową i pallotyńską. Czas nowicjatu powinien przemienić kandydatów w ludzi prawdziwie Bożych, rozmiłowanych w Chrystusie, przywiązanych do Kościoła i Stowarzyszenia, ludzi, którzy nie szukają siebie, ale są gotowi do podjęcia każdej pracy dla dobra innych na wzór świętego Założyciela. Poprzez codzienną modlitwe osobistą i wspólnotową, przez codzienną Eucharystię – która stanowi centrum każdego dnia – oraz inne praktyki pobożności takie jak: medytacja, czytanie duchowne, nabożeństwa, nowicjusze pogłębiają swoją wiarę, by stopniowo wchodzić w przyjaźń z Jezusem. Na zakończenie pierwszego roku nowicjusze otrzymują strój Stowarzyszenia.

 Drugi rok nowicjatu to już początek formacji w SEMINARIUM DUCHOWNYM.Seminarium to miejsce modlitwy, nauki, zdobywania doświadczeń i czas wszechstronnego rozwoju. Nie jest to tylko zwykła uczelnia wyższa. Seminarzyści podejmują dalszą formację duchową, naukową, ludzką oraz pastoralną, aby po sześcioletnim przygotowaniu przyjąć sakrament kapłaństwa i służyć tam, gdzie Pan i przełożeni skierują. 

Kilka lat klerycy studiowali i żyli w naszym w domu pallotyńskim w Brzuchowicach, gdzie poznawali charyzmat założyciela św. Wincentego Pallotiego, a także mieli czas na odpoczynek, studium oraz wykonywali prace porządkowe. W organizacji dnia pomagał porządek dzienny. Na zajęcia klerycy uczęszczali do położonego niedaleko Seminarium Duchownego – lwowskiej diecezji. Z czasem liczba kleryków zmniejszała się, obecnie kilku kleryków z Ukrainy studiuje w Polsce, w palotyńskim seminarium w Ołtarzewie k. Warszawy. http://www.wsdsac.pl/